Radium Hot Springs naar Missoula
31 Juli 2012 | Canada, Calgary
We waren vroeg uit de veren (half 7) omdat we om 8 uur wilden gaan rijden. Gisteren was frank vergeten het badpak van Karin uit de handdoek te halen die we van het motel hadden geleend. Maar gelukkig lagen de handdoeken er nog en heeft Karin haar badpak weer terug.
Nog even snel wat boodschappen gedaan en daarna richting de Amerikaanse grens. Het was prima reisweer, niet te warm , droog en geen felle zon.
Tot aan de grens hadden we twee-baanswegen. Je mag erdan wel zo’n 90 tot 100 km/h rijden maar het is als een autoweg in NL. Regelmatig door stadjes en dorpjes, echt lekker opschieten doe je dus niet. Zoals elke rechtgeaarde Nederlander weet hep elk nadeel ook z’n voordeel, dus je ziet wel wat onderweg (omgeving blijft prachtig).
Bij de grens slechts een paar auto’s voor ons in de rij. Nadat we door de douane waren moesten we nog het kantoor binnen om alleen een VISA-waiver in te vullen, veel minder dan wanneer je met het vliegtuig binnenkomt. Vervolgens een stempel halen, vingerafdrukken en een foto genomen en klaar waren we. Verder een aller hartelijkse ontvangst door de Amerikanen. Geen lachje gezien, geen woord teveel. Al met al heeft dit een halfuurtje geduurd, een meevaller wat ons betreft.
Het eerste stadje heette Eureka en was erg leuk. We hebben er dollars uit de muur gehaald en in een leuk cafeetje koffie gedronken.
Daarna doorgereden naar ons motel in Missoula. Je mag in USA wat harder rijden dan in Canada, dus onze 3,5 V6 200 horsepower muscle car kan zijn spierballen laten zien. En dat doet ie niet slecht, bij de vorige reis hadden we met name laste van een dramatische automaat maar deze is gelukkig veel beter bij de les. Inhalen gaat vlot en makkelijk.
Inmiddels loopt de temperatuur steeds verder op, in de buurt van Missoula tikken we de 35 graden aan. Erg warm dus. De berichten over aanhoudende hitte en droogte in USA kunnen wij dus bevestigen.
Om plm half vier waren we in het motel, prima kamer. Daarna weer boodschappen gedaan (prijzen liggen hier een stuk lager dan in Canada). Daarna hebben we nog even bij het zwembad gelegen, erg lekker.
Karin wilde graag Mexicaans eten dus hebben we dat gedaan, en het was prima. Karin Enchiladas en Frank Bencheritas of zo.
Morgen nog 500 km te gaan naar Idaho Falls, zo’n 4,5 uur rijden volgens de TomTom. We weten nog niet wat we ’s middags gaan doen (misschien toch stiekem een rondje golfen?) Morgen lezen jullie het.
Nog even snel wat boodschappen gedaan en daarna richting de Amerikaanse grens. Het was prima reisweer, niet te warm , droog en geen felle zon.
Tot aan de grens hadden we twee-baanswegen. Je mag erdan wel zo’n 90 tot 100 km/h rijden maar het is als een autoweg in NL. Regelmatig door stadjes en dorpjes, echt lekker opschieten doe je dus niet. Zoals elke rechtgeaarde Nederlander weet hep elk nadeel ook z’n voordeel, dus je ziet wel wat onderweg (omgeving blijft prachtig).
Bij de grens slechts een paar auto’s voor ons in de rij. Nadat we door de douane waren moesten we nog het kantoor binnen om alleen een VISA-waiver in te vullen, veel minder dan wanneer je met het vliegtuig binnenkomt. Vervolgens een stempel halen, vingerafdrukken en een foto genomen en klaar waren we. Verder een aller hartelijkse ontvangst door de Amerikanen. Geen lachje gezien, geen woord teveel. Al met al heeft dit een halfuurtje geduurd, een meevaller wat ons betreft.
Het eerste stadje heette Eureka en was erg leuk. We hebben er dollars uit de muur gehaald en in een leuk cafeetje koffie gedronken.
Daarna doorgereden naar ons motel in Missoula. Je mag in USA wat harder rijden dan in Canada, dus onze 3,5 V6 200 horsepower muscle car kan zijn spierballen laten zien. En dat doet ie niet slecht, bij de vorige reis hadden we met name laste van een dramatische automaat maar deze is gelukkig veel beter bij de les. Inhalen gaat vlot en makkelijk.
Inmiddels loopt de temperatuur steeds verder op, in de buurt van Missoula tikken we de 35 graden aan. Erg warm dus. De berichten over aanhoudende hitte en droogte in USA kunnen wij dus bevestigen.
Om plm half vier waren we in het motel, prima kamer. Daarna weer boodschappen gedaan (prijzen liggen hier een stuk lager dan in Canada). Daarna hebben we nog even bij het zwembad gelegen, erg lekker.
Karin wilde graag Mexicaans eten dus hebben we dat gedaan, en het was prima. Karin Enchiladas en Frank Bencheritas of zo.
Morgen nog 500 km te gaan naar Idaho Falls, zo’n 4,5 uur rijden volgens de TomTom. We weten nog niet wat we ’s middags gaan doen (misschien toch stiekem een rondje golfen?) Morgen lezen jullie het.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
