Spokane naar Lynnwood

Nadat ik gisteravond het verslag had geplaatst hebben we nog wel wat te stellen gehad. We waren er al wel achter dat het motel overboekt was (20 kamers teveel) want het was een heksenketel bij de front-desk. Allemaal mensen die werden teleurgesteld ondanks het feit dat ze een reserveringsbevestiging via booking.com hadden gekregen. En ook alle motels in de wijde omgeving zaten kennelijk vol. Om half een ’s nachts werd onze deur opengemaakt en stond er een stel voor de deur die dus een sleutel hadden om naar binnen te kunnen. Gelukkig hadden we de deur van binnen ook op slot gedaan en konden zij de deur alleen op een kier zetten. Zij gingen dus terug naar de front-desk die ons even later weer vrolijk wakker belde. Wij konden uiteindelijk gewoon op onze kamer blijven maar hebben een verstoorde nachtrust gehad. En waren dus blij dat we ’s ochtends konden vertrekken.
Daarna doorgereden naar Seattle, een kleine 500km. Op de interstate-90 is een zgn floating-bridge gebouwd om bij Seattle te komen, maar deze was helaas afgesloten. We moesten dus op de gok een alternatieve route kiezen omdat er geen omleidingroute was aangegeven. Heeft ons uiteindelijk wel een half uurtje gekost (plus de bijbehorende stress).
Vervolgens nog een parkeerplek in het centrum van Seattle zien te vinden, maar dat ging vrij makkelijk, het was immers zondag.
De rest vd middag zijn we in Seattle gebleven. Het was erg warm (rond de 35 graden en geen wind).
Eerst zijn we naar Pike Place Market geweest. Een zeer levendige en drukke markt waar van alles en nog wat was te doen. We hebben ons hier prima vermaakt.
Daarna doorgelopen naar Seattle Center/Space Needle. Eerst even afkoelen in de airco gekoelde ontvangstruimte, we kookten bijna. Je kunt in Space Needle met de lift 186 meter naar boven voor een uitzicht over de stad. Karin zag dit niet zo zitten, en omdat de wachtrij erg lang was hebben we dit maar gelaten voor wat het was. Buiten stond in het park nog een bandje te spelen, daar nog even naar geluisterd en toen weer op weg naar de auto. Terug zijn we langs het water gelopen waar het in ieder geval wat koeler was. Ook hier weer een drukte van belang, oa door een enorm cruiseschip wat aangemeerd was.
Toen werd het tijd om het hotel in Lynnwood (30km noordelijk van Seattle) op te zoeken, dit keer dus geen motel. En het verschil is te merken, we hebben de meest luxe kamer tot nu toe.
We hebben wat rondgereden voor restaurants, maar de meesten (afgezien vd fastfoodketens) waren dicht. De Red Lobster was open maar daar stonden wel twintig mensen buiten(!) te wachten. Bij de buren (Olive Garden, Italiaans, waar we al eerder eens wilden gaan eten) was het iets rustiger, we zouden zo’n 20 minuten moeten wachten. Bij de bar gaan zitten voor een drankje en binnen 10 minuten zaten we aan tafel. We kozen voor een diner voor 25 dollar (achteraf bleek deze prijs voor ons allebei tezijn, wij dachten 25 pp kwijt te zijn). Als voorafje had Karin een salade en Frank soep vd dag. Als hoofdgerecht had Karin Fettuccine en Frank Ravioli. Als toetje hadden we Tiramasu. Het eten was okay (zeker gezien de prijs), het tempo was helaas minder okay. Karin zat nog aan de salade toen het hoofdgerecht er al aan kwam. Typisch Amerikaans dus, en ook de doggy bags waren niet aan te slepen.
Morgen naar Vancouver Island. We wilden via Port Angeles naar Victoria, maar toen we belden om te reserveren bleek dat de ferry al vol zit. We gaan daarom naar Vancouver toe omdat daar elk uur een ferry naar Vancouver Island vertrekt. Volgens internet is er plek genoeg. Maar gezien de drukte wel op tijd weg, we moeten immers de grens ook nog over. Maar eerst nog even langs de Walmart voor de boodschappen die hier in Amerika zeker de helft goedkoper zijn dan in Canada.